Φιλανθρωπία·η αγάπη του ανθρώπου· η αφιλοκερδής και ανυστερόβουλη πράξη που ωφελεί το κοινωνικό σύνολο.
Μια λέξη που σπανίζει. Μια λέξη που έχει φθαρεί στο πέρασμα του χρόνου. Κι όμως ανάμεσα μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που προσφέρουν, που δίνουν ανιδιοτελώς… που αγαπούν τον άνθρωπο.
Η φιλανθρωπία μπορεί να είναι χρηματική ή υλική. Στην Ελλάδα η οικονομική κρίση έχει ωθήσει πολλούς συνανθρώπους μας στα όρια της φτώχειας, όμως δεν παύουν να υπάρχουν συμπολίτες μας στο πλευρό τους με την όποια οικονομική ενίσχυση μπορούν να τους παρέχουν από το υστέρημά τους. Άλλοι πάλι που δεν μπορούν να συνεισφέρουν από το περίσσευμά τους προσφέρουν με υλικά αγαθά, όπως ρούχα, τρόφιμα κ.ά.. Σημαντικές είναι επίσης οι γενναιόδωρες χρηματοδοτήσεις εταιριών, οι οποίες στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής τους ευθύνης συμβάλλουν στις ανεγέρσεις εγκαταστάσεωνκαι στην χρηματοδότηση των αναγκών στις δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας.
Ο εθελοντισμός μπορεί να θεωρηθεί με την ευρύτερη έννοια μια τρίτη μορφή φιλανθρωπίας, όταν έχει ως κύριο αντικείμενό του τον άνθρωπο με τη παροχή χρόνου και της αυτοδιάθεσης, χωρίς να υπάρχει κάποιο προσωπικό κέρδος. Με άλλα λόγια είναι η αλληλεγγύη.
Ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα του ατόμου για την συνέχιση της φιλανθρωπικής του συνεισφοράς είναι η απλή ευγνωμοσύνη που αντλεί ως ανταπόδοση των πράξεων του. Είναι το μικρότερο δείγμα ανταπόδοσης που είναι αρκετό έτσι ώστε να συνεχιστεί το έργο τους. Κάποιες φορές αίσθηση της ανάγκης για φιλανθρωπική προσφορά πηγάζει από μια άσχημη εμπειρία στην ζωή του ανθρώπου η οποία ταυτίζεται με την ηθική και πνευματική εξιλέωση.
Σε ευρύτερο κρατικό επίπεδο, η φιλανθρωπία τείνει να στηρίζεται στις πρωτοβουλίες των ιδιωτών για την κάλυψη διαφόρων κοινωνικών αναγκών. Αυτό που προκύπτει τη δεδομένη στιγμή, είναι πως υφίστανται περιθώρια μεγαλύτερης και πιο εκτεταμένης ανάμειξης με την παροχή έμπρακτης βοήθειας. Με αυτό τον τρόπο άλλωστε θα μπορούσαν να καλυφθούν αυτές οι κοινωνικές αποκλίσεις, απόρροια της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα. Κάποιος θα πει ότι οι διάφορες επιδοτήσεις ή επιχορηγήσεις που παρέχει τα κράτη στις ευαίσθητες ομάδες είναι η λύση.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση των Ελλήνων φοιτητών. Το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) έχει στηρίξει τις σπουδές εκατοντάδων Ελλήνων φοιτητών όλων των βαθμίδων εντός και εκτός της Χώρας. Μόνο που υπάρχει μία προϋπόθεση: να ανήκει η οικογένειά τους σε ευαίσθητη κοινωνική ομάδα. Την ίδια στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες ιδιωτικά ιδρύματα αλλά και οι ιδιώτες που στηρίζουν, χωρίς διακρίσεις, όλους εκείνους τους φοιτητές που θέλουν πραγματικά να ακολουθήσουν το όνειρό τους και να γίνουν επιστήμονες.
Από την σημερινή κοινωνία δεν λείπουν οι φιλάνθρωποι. Οι άνθρωποι οι οποίοι δίχως δεύτερη σκέψη θα σταθούν σε όσους έχουν ανάγκη από μια χείρα βοηθείας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χάρις σε αυτούς πολλοί συνάνθρωποί μας αντιμετωπίζουν την επομένη μέρα πιο θετικά.
Ελισάβετ Μουνδρουλέα: Προπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιώς και Γραφείο Προέδρου του Ελληνικού Οργανισμού Πολιτικών Επιστημόνων (ΕΟΠΕ – HAPSc). Ενδιαφέρεται ενεργά για θέματα κοινωνικής ευαισθητοποίησηςκαι εθελοντικής συνεισφοράς.
